Matka matce, kobieta kobiecie zgotowała ten los.
Głuchnę. Głuchnę z premedytacją na to i owo. Jednym uchem wpuszczam, drugim wypuszczam. Niedawno nauczyłam się tej sztuki. Tobie też polecam, jeśli jak ja, nie należysz do osób z typu tych gruboskórnych. Większość ocen, uwag, rad dobrych i tych gorszych biorę do siebie, analizuję. Łuskam z nich, co wiarygodne i wartościowe. Zostawiam mądre, empatyczne i te powiedziane z serca dla siebie, a reszta ląduje w koszu.
Chodzący ideał – matka? Każda z nas pragnie być najlepsza, najwspanialsza, najukochańsza, najbardziej pomocna, nieoceniona, niezastąpiona, JEDYNA (…) Temat już tak wiele razy poruszany, żę zdaję sobie sprawę z „atrakcyjności” tych kilku zdań!
Czy otoczenie wywiera tak duża presję, że trzeba udowadniać o swojej wartości kosztem innych? Nie mam wątpliwości, co do tego, że to my, mamy, decydujemy o wychowaniu i wartościach, jakie wpajamy dziecku. Nie chcemy, by nakazywały mu obce osoby. Nie chcemy też słuchać obcych prawiących nam morałów, dających nakazy i zakazy.
Wiele razy spotkałam się z dziwną, sztucznie (ale zaraz, przecież z premedytacją!) pompowaną i napiętą atmosfera wśród nas, MAM. Pierwiastek rywalizacji na tym obszarze jest naprawdę niszczący. Destrukcyjnie wpływa na Ciebie, Twoją psychikę, a w końcu i na dziecko. Zła, zdenerwowana mama to sfrustrowany i niepocieszony bobas. Pewnie po którymś spotkaniu z „mamą katem” masz ochotę obrócić się na pięcie i uciec. Zrób to, wiej ile sił w nogach! Jeśli nie masz siły na konfrontację z „toksyczną matką” staraj się jej unikać.
Nie łudź się, bobas cudownie nie przemówi i nie powie – mamo ubóstwiam Cię, robisz wszystko najlepiej, podejmujesz najmądrzejsze decyzje, bo ubierasz mnie w sam raz, bo kąpiesz mnie najlepiej, bo łyżeczkę do karmienia mam idealną, bo materacyk w łóżeczku mam najlepszy (…) – przecież Ty to wiesz, bo Ty jesteś jego mamą. Nie musisz udowadniać tego wszystkim dookoła na każdym kroku, krytykując inne matczyne starania. Dlaczego negujesz okazywaną troskę i opiekę innych mam nad swoimi dziećmi? Przecież każda z nas ma swoje metody wychowawcze, przyzwyczajenia i one wszystkie są dobre, bo są nasze.
Szukasz aprobaty w oczach spotykanych mam? Dobrze, ale nie rób tego ich kosztem. Nie toleruję podbijania własnej samooceny kosztem innych osób. Mówimy o mamach, istotach, które dzień i noc poświęcają maleństwu. Które chodzą do tyłu ze zmęczenia, które wkładają sobie zapałki między powieki, byle nie spać, kiedy nie trzeba, które przebranie się z piżamy w dres traktują, jak szczyt elegancji, które sikają dwa razy dziennie, które jedzą, jak mogą albo nie-jedzą, bo bardziej właśnie tak mogą. Tak silne a zarazem słabe chcemy sobie powydrapywać oczy i ukręcać łby? Zlitujcie się nad sobą.
Co robić, kiedy spotkasz mamę „psychicznego kata”:
* przytakiwać
* uśmiechać się
* nie wchodzić w dyskusję
* nie dać się sprowokować
* odejść
* podsumować monolog, jeśli masz siłę i powiedzieć wprost, co myślisz i grzecznie odejść
Tylko my wiemy, ile poświęceń wymaga macierzyństwo. Tylko my, mamy, potrafimy i rozumiemy się bez słów. Tylko my wiemy, jak cieszy i co to znaczy „ładna kupa”, ile radości daje pierwszy uśmiech, ile satysfakcji po wielu nieprzespanych nocach dostajesz, bo to pierwszy ząbek, czym jest dla nas pierwsze słowo, pierwsza pełna łyżeczka, pierwszy krok (…) Bądźmy siłą dla siebie. Każda z nas jest inna, różnimy się. A właśnie w tej kupie siła, wiec trzymajmy sztamę.
Matka. Jedna lepsza od drugiej. Czy aby na pewno? Wątpię. Jest jeden ideał – ideał dla Twojego dziecka, którym jesteś TY. Jesteśmy najlepsze, bo dla najlepszych.
Post o tym, co jeść podczas karmienia piersią znajdziesz TUTAJ
Niestety nie zawsze jest tak różowo, jak widać na ig. Na forach przestałam się udzielać, po co szargać sobie nerwy. Chillout. Choć pewnie są miejsca, gdzie można fajnie i ciekawie pogadać ❤
A jeszcze to szczekanie na forach, wylewanie brudów i wyszukany język. Cudowna matczyna rzeczywistość..