Wielokrotnie upokorzone stwierdzeniami: „nie wracasz do pracy?”, „kiedy wracasz do pracy?”, „już wróciłaś do pracy?”, stawiamy czoła codzienności. Właściwie to nie musisz słyszeć TEGO pytania, bo już z ruchu warg wiesz, że padnie właśnie ono. Praca i pieniądze. Znasz na nie odpowiedź? Czy szybko próbujesz sklecić satysfakcjonującą rozmówcę formułkę? 

W duchu klniesz, że dałaś się wciągnąć w rozmowę z gatunku tych beznadziejnych, a Twoje poczucie własnej wartości właśnie rozbiło się z hukiem u podnóża stóp, bo nie spełniłaś niedoścignionego oczekiwania znajomego. Być może pocieszające będzie, jeśli napiszę, że: jakiejkolwiek odpowiedzi byś udzieliła, nie zamkniesz ust rozmówcy. Dlaczego? Bo jeśli wrócisz do pracy, prawdopodobnie zrobisz to: zbyt szybko, bądź zbyt późno (oczywiście wg niego, rozmówcy). Jeśli w ogóle nie będziesz zamierzała wrócić do pracy, będziesz: największą kwoką, kurą domową, matką polką (brakuje mi epitetów, pomóżcie) w swoim mieście. Tutaj nie ma dobrej odpowiedzi, jest tylko Twoje przekonanie o tym, czy słuszną decyzję podjęłaś, motywacja, chęci, spełnianie WŁASNYCH AMBICJI I OCZEKIWAŃ WZGLĘDEM SIEBIE. Druga kwestia, nie masz obowiązku udzielać odpowiedzi na to pytanie. Prawda objawiona jest taka: to nie ich interes. 

Rok czasu z dzieckiem. Chciałoby się napisać, że to dużo, ale zaraz przychodzi myśl – co to jest rok? Dla innych rok to przykra konieczność, którą szybko ukrócają. Na moim Instagramie rozszalała się burza po tym, jak dotknęłam tematu rodzinnych finansów, sprostuję – kobiecych finansów i portfela matki. Czy kobiecie są potrzebne pieniądze? To temat drażliwy, a tabu zakorzenione głęboko, bo przecież chodzi o pieniądze! Czy kobiety powinny zarabiać? Czy matki mogą pracować i mieć swoje pieniądze? 

Chęć realizacji i potrzeby spełniania własnych ambicji często jest bodźcem dla matek, które chcą wrócić do pracy. Życie zawodowe o sobie przypomina, a pragnienie tamtej energii jest tak duże, że często decydujemy się na powroty. Oczywiście nie tylko chęć realizacji siebie jest dominującym czynnikiem. Są nimi jeszcze sytuacja finansowa, czyli wspólna świnka skarbonka. Jeszcze inne z nas, nie musiałyby pracować, ale po prostu nie wyobrażają sobie życia, jako gospodyni domu na etacie z dziećmi i psem u boku. A jakaś cześć z nas najchętniej zostałaby w domu z dzieckiem, zajęła się pieleszami domowymi. Który wybór jest najlepszy? Nie wiem! Dla mnie ten, a dla Ciebie ten drugi. Każda z nas ma inne oczekiwania względem siebie, marzenia, chęci, ambicje i pragnienia. Jesteśmy tak różne, że to aż piękne. Ile kobiet, tyle wyborów i decyzji. Nie zawsze łatwych. 

Kobieta rodzi dziecko i poświęca mu tyle czasu, ile tego oboje potrzebują. Ile? Gdzie jest granica? Pół roku? Rok? Dwa? Pięć? Czy dziesięć? Później przychodzi chwila, kiedy musi podjąć kolejną decyzję: praca czy dziecko i dom, może kolejne dziecko. A co z niezależnością finansową? Dobrze mieć „swoje pieniądze”, swoją choćby mała niezależność. Wiem, że matkami targają dylematy! Najlepiej byłoby nie mieć wyrzutów sumienia i spełniać się, jako matka, ale też realizować swoje plany i ambicje zawodowe, rozwijać się. Jeśli nie masz tych dylematów jesteś w dobrym miejscu? Nie wiem, bo zawsze jest ryzyko, bilans sum i strat. Podejmujesz decyzję z korzyścią dla siebie, dla dziecka, dla budżetu domowego. Czas z dzieckiem owszem, z drugim, jak najbardziej, ale jeśli ten czas trwa 5-10-15 lat to nie masz wrażenia, że wkraczasz do innej rzeczywistości? Matrix, z którego trudno się wydostać?

Oficjalnie nieaktywne zawodowo, wykonujące ogrom pracy. W zasadzie matki są na kilku dobrych etatach, za które nie dostają ani złotówki. Nie mniej robimy to dla swoich dzieci, których uśmiech jest największym wynagrodzeniem, ale wróćmy na ziemię. 

 A Ty? Ile zarabiasz? Wielkie brawa należą się każdej z nas, za trud i pracę często ponad siły. Realna zapłata? Uśmiech.